ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

06/01/16

A memoria da choiva

Comentario de Cristina Costela Seara



Memoria da choiva
Pedro Feijoo
Xerais 



Memoria da choiva de Pedro Feijoo, ao ser un libro de novela negra ou policial axudoume a engancharme a súa lectura. Ademais disfrutei moito con todos os personaxes desta historia, con ese humor negro de Aquiles coa súa nai, con Sofía e con todos os demais.
Pareceume un libro cunha trama moi traballada, onde nada queda ao azar, unha historia que mestura realidade e ficción e que transmite cariño, admiración e sobre todo respecto hacia Rosalía de Castro. É unha novela grazas á cal podes aprender moito desta poeta.
Este libro ten unha trama trepindante de novela negra e paseo santiagués e de fondo, a poesía de Rosalía. Pedro Feijoo mesturou os versos da poeta cun argumento onde os asasinatos teñen relación coa gran figura do Rexurdimento. Que magnífica idea !
Penso que para escribir esta novela o autor tívose que documentar moi ben, e o froito desta documentación reflíctese na forma de tecer de xeito extraordinario os fíos argumentais.
Neste libro os asasinatos que se producen caracterízanse pola brutalidade, e na morte do señor Carneiro, non encaixa na escena, unha estraña peza de ferro chantada no corazón. E en realidade, a de Carneiro non é máis que a primeira dunha cadea de mortes en serie, e que Aquiles terá que descubrir, sempre cunha pregunta rondándolle na cabeza: Quen é Adriano?
O que me gustou da novela é o xogo de espellos que constrúe Feijoo ao longo do texto, un xogo protagonizado polo herdanza que a poeta nos deixou, e que os seus poemas nos din aos lectores e lectoras de hoxe.
Porque Adriano somos nós: orfos dunha nai roubada polos seus propios idolátras, e só nos queda unha solución, volver aos seus textos, como Adriano.
Un libro cheo de poesía, morte, sangue, odio, memoria, amor e futuro, cun final sorprendente.
 

Sen comentarios