O pobre Tolo

Comentario de Telmo García Castro


O pobre Tolo
Inacio
Demo

O pobre tolo é un libro que me gustou por dúas razóns principalmente.

A primeira é que nos presenta a Castelao de diferente maneira a como o fan moitos relatos autobiográficos cheos de datos e datas e que poden resultarche máis pesados. Ao ter forma de historieta gráfica enganchoume moito. As ilustracións de Iván Suárez  parécenme realistas e á  vez cun toque caricaturesco que se fai gracioso. A nariz que ten Castelao na páxina vinte non ten desperdicio e a boca do crego que ensina o órgano  da igrexa a Castelao e a súa dona é de risa. O estilo dos debuxos encántame.

O segundo motivo polo que me gustou foi pola morriña que hai nos textos. Castelao vivía amargado en Badaxoz e a súa única alegría era acordarse da terra e falar cos galegos da cidade. Os permisos que lle concedían para voltar a Pontevedra non lle chegaban a nada. Gustoume ese sentimento de amor por todo o que tiña que ver con Galicia.

Ademais, co libro aprendín que houbo  desterros coma castigo. Non sabía que iso fora posible e  sorprendeume moito que se perseguise a unha persoa tan pacífica coma Castelao só por ter ideas contrarias ao goberno. A verdade é que quedei abraiado porque trataron a Castelao coma se fose un delicuente. As ideas non deben castigarse, pero si os feitos malos. Pensar diferente non ten que ser un delito.