"Agosto do 36" é un libro que escollín polo título xa que a min os libros que tratan sobre a dura realidade desenvolta nos tempos da Guerra Civil parécenme moi interesantes.
Lendo este libro podes aprender moitas cousas, entre elas a máis importante é que a xente que fai atrocidades como as que lles suceden aos dous protagonistas da historia Sara e Gregorio non merece chamarse "xente" nin tan sequera "animais" porque nin os animais son quen de facer esas cousas crueis e ruíns. Eu non entendo como a xente pode matarse entre si só por ter ideas contrarias, é algo que de verdade non dou entendido xa que se por algo nos facemos diferenciar os homes dos outros seres vivos é por pensar aínda que moitas veces non fagamos uso desa vantaxe.
O libro reflexa moi ben a sociedade á que por desgraza lle tocou vivir esa época. Era unha sociedade con medo na que cada un miraba por si, isto refléxase cando os falanxistas levan a Sara e a todo o mundo lle dá pena porque xa se imaxinan o que lle van facer pero inda así ningúen se atreve a rebelarse, a ir a rescatala... xa que o único que lles importa e conservar cada un a súa vida.
Gregorio e Sara son dous personaxes que me gustaron moito porque eran os únicos que lles daban que facer aos falanxistas ao non darllo todo así de boas a primeiras, por exemplo pareceume moi honorable e valente que Sara pese a todo o que lle fixeron pasar seguiu aí aguantando ata o final.
Puiden sentir máis aínda o que estaba lendo grazas á precisión descritiva que usa o autor en todas as súas descripcións do espazo xa que así puiden case imaxinar con exactitude onde estaban a ocorrer os feitos e así facer que a historia ainda me parecese máis real.
A única pega que lle poño ao libro é que conte o desenlace dos dous protagonistas ao principio do libro porque cando lin o libro xa sabía o que lles iba ocorrer aos personaxes e non tiña esa esperanza de que aínda se puidesen salvar.
Comentario de Raquel García
Sen comentarios
Publicar un comentario