O
libro Erros e tánatos, de Gonzalo
Navaza, foi un libro que non me defraudou. Ademais pareceume moi interesante xa
que o seu contido envolve ao lector e faino sentir dentro del.
Este libro
está constituído por dez relatos nos que os temas principais son o engano e a
inxenuidade.
Os finais
son sorprendentes e inesperados. En todos os relatos remata habendo mortes.
O relato que
máis me gustou foi “Bull & Mignonne”. Os protagonistas son Moreiras e
Emiliano Zongarelli. Moreiras coñece a Emiliano Zongarelli en Zúric. Os dous collen o mesmo tren no que
tamén entra unha fermosa muller. Emiliano, ao ver que un home se achega á
muller, míntelle dicindo que estaba tola e o home marchou. Emiliano fala con
ela e despois marchan xuntos; despídese de Moreiras berrando un ciao e erguendo
o polgar co puño pechado. Cinco días despois, Moreiras ve no xornal que o seu
amigo Emiliano fora devorado polos dous cans da muller que coñecera no tren.
O relato que
menos me gustou foi “O home do saco”. O protagonista é un rapaz que cre que o
home do saco o persigue e por iso escapa del. Diríxese ao almacén de
fertilizantes da Cros e mentres estaba no despacho veu entrar ao home do saco e
escondeuse rapidamente. Logo, saíu do seu agocho e disparoulle coa espingarda
de caza de Amadeo. El estaba moi contento de que xa non houbese home do saco na
vila pero ao chegar á casa descobre que en realidade matara ao pai dun amigo
seu. Descobre que este acontecemento resulta ser produto da súa imaxinación. Este relato a pesar de que ocorrese en Lalín,
non conseguiu chamar a miña atención.
Que este
autor sexa de Lalín motivoume máis a lelo. Ademais, algúns relatos están
ambientados en Lalín e isto sorprendeume ao mesmo tempo que me gustou.
Non me
resultou difícil de ler xa que empregaba unha linguaxe doada.
Recoméndoo.
Sen comentarios
Publicar un comentario