ESTA É A PÁXINA EXCLUSIVA DAQUEL ALUMNADO QUE QUERE COMENTAR, OPINAR E REFLEXIONAR SOBRE AS SÚAS LECTURAS.
UN RECUNCHO FEITO POR E PARA EL.

25/05/15

O neno do pixama a raias


Comentario de Mario Silva


O neno do pixama a raias
Jhon Boyne

Faktoría K




O libro “O neno do pixama  de raias “ non é precisamente un libro que me gustase moito ler pero decidín probar a ver que pasaba , e ao lelo vin que a historia non estaba mal , tócanos estar na segunda guerra mundial en Alemaña baixo a ditadura anti xudeus de Hitler que mandaba recluílos en campos de concentración onde mataban os nenos e nenas  e tamén os anciáns , precisamente o amigo do noso protagonista e un deses nenos que esperan a súa hora nun deses campos de concentración.
Posiblemente o personaxe co que me sinta máis identificado despois de ler  o libro sexa Bruno o noso protagonista , o que ten que descubrir a inxustiza que se produce no seu país  contra a xente que a calquera lle resulta diferente no máis mínimo . Eu síntome máis identificado con el porque eu tamén creo que  a discriminación que sofre a xente hoxe en día por ser  diferente .
Este libro inda que non me gustou moito merecese unha boa nota  xa que nos da unha fermosa lección moral sobre o racismo que se pode aplicar a calquera época , polo que lle dou un 7 sobre dez .

1 comentario:

Noelia García Bermúdez dixo...

Este libro encantoume, aínda que é un libro que ten 200 paxinas, é moi interesante, entretido e fácil de ler, xa que cando vas lendo entendes todo á perfeción sin deixar dúbidas pendentes dalgúns personaxes ou escenas.

É un libro bastante triste.

Por exemplo, Cando Bruno recibe a noticia de que el e toda a súa familia teñen que viaxar non lle gusta nada a idea. Vendo a casa aínda lle parece peor todo, sempre estaban entrando e saíndo soldados, as alambradas que había ao redor, unha casa só de tres pisos...

O pai de Bruno era o que dirixía o campo de concentración, a casa que estaba rodeada por alambrada, onde xunto con outras persoas vivía Samuel, o neno xudeu do que se fixo amigo Bruno. Samuel recibía maltrato, pegábanlle, tratábano mal, tiña que ter o pelo rapado. El e todos as persoas que residían ali coma o camareiro que por caerlle o viño probablemente xa o mataran.

De novo cando Bruno recibiu a nova de volver para Berlín, a el non lle parecía unha mala idea pero pese a iso, fixo un trato co seu amigo Samuel poñendo o pixama á raias e quedando con el.