Tres pasos polo misterio

Comentario de Francisco Rodríguez


Tres pasos polo misterio
Agustín Fernández Paz
Xerais

Este libro, como xa o indica o seu título, relata tres contos independientes, aínda que algún con máis dose de misterio ca outros.

O primeiro relato cativoume desde o principio, a forma de contar a historia faise moi amena, relatando feitos que veñen de moitos anos atrás, civilizacións antigas que tiñan crenzas mitolóxicas xa estinguidas hoxe en día, como o culto á Deusa Serpe, e o misterio que rodeaban as serpes nese momento histórico. O protagonista chega a obsesionarse coa idea de que profanou os ritos ou sitios sagrados, como eran os monumentos megalíticos que conservamos hoxe en día en Galicia, e a súa obsesión e falta de credulidade do que el dicía levárono finalmente a un sanatorio mental.

O segundo relato aínda que é curto tamén resulta apaixoante, pois o que parece de entrada un plan nada apetecible para a protagonista, que vai facer o Camiño de Santiago cos seus pais durante quince días do verán, convértese nunha historia que non olvidará facilmente mentres viva, pois acaba falando á luz do ceo totalmente estrelado do Cebreiro cun rapaz que resultou morrera xa había un ano...

E o terceiro relato xa me pareceu un pouco engorroso, pois para contar unha historia de misterio adorna moito o relato con descricións das paisaxes, lugares e sentimentos persoais do protagonista, empeñado en descubrir por todos os xeitos o segredo que escondía un faro que había na vila onde vivira uns anos de adolescencia, marabillosos por outro lado porque alí coñece o amor, e tamén o desamor.