Ámote Leo A. Estación de tránsito

Comentario de Leticia Couto

Ámote Leo A. Estación de tránsito
Rosa Aneiros
Xerais 

 

 

 

Este libro ou, quizais diría mellor, esta triloxía, mostra o curioso paso do tempo. Como a protagonista se comunica coa súa familia a través de twitter, por correo electrónico ou mesmo por skype en cuestión de segundos. Se meus avós leran esta historia estrañaríanse moito ao ver todas as facilidades das que gozamos e das que a metade delas descoñecen.

 Teño que confesar que eu, coma Leo, tamén twiteei. "As oportunidades hai que collelas como veñen". Foi unha frase que en canto lin me invitou a reflexionar sobre infinidade de cousas pero por outro lado, non foi a única. "Aí Leo aprendeu que non importan as palabras, senón saber que hai alguén disposto a escoitarte." A maneira de escribir de Rosa Aneiros é perfecta xa que o fai de forma clara e precisa nun tempo moi presente no que non descoida o mínimo detalle e sendo un galego propiamente falado.

 Para Leo, pasar eses seis meses fóra da casa para poder cumprir o seu gran soño inclúe dar pasos por si mesma, con satisfacción pero tamén con todos os erros que iso conleva, implica, tras unha dura loita entre os medos, as esperanzas e as dúbidas, coñecer quen é. Leo supera obstáculos no seu camiño e lévase  sorpresas tan magníficas como imprevistas. A min persoalmente resúltame incrible a súa maneira de ser polo simple feito de que é moi contraria á miña; polo feito de que ela é quen de propoñerse algo e dalo todo por cumprilo e considero que iso é verdadeiramente admirable xa que, aínda que pareza unha tontería, non todo o mundo é capaz de facelo. Espero que Ámote Leo A. Terminal de... chegadas? non me defraude e consiga resolver as dúbidas que me quedan.