Comentario de Issiris Katherines Ramirez Medina
Que me queres, Amor?
Manuel Rivas
Galaxia
Paréceme un libro
moi bonito porque ten moitos relatos interesantes e a maioría dos relatos
encantáronme. O primeiro relato que é "a lingua das bolboretas" foi o que máis me
gustou porque fala do comezo da guerra civil nun pobo galego e como eran eses
tempos. Como tivo que tratar Pardal ao seu mestre e como a súa nai lle obrigaba
a facelo. O segundo relato que lin, "o saxo na néboa", tamén me gustou porque
cóntanos a súa experiencia nunha orquestra, a orquestra azul, que van tocar a
un pobo de Lugo. Neste relato aparecen os sentimentos dun adolescente como o
medo escénico ou a atracción por alguén.
"A Leiteira de
Vermeer": Trata dun fillo dunha Leiteira que lle conta a súa nai un poema e un
cadro de Johannes Vermeer, "A Leiteira". Este conta acerca da súa vida, da súa
familia, o que non poidan estudar, conta como o seu avó quería aprender a
escribir e que grazas á nai o home que conta a historia puido aprender cousas
que non puideron os seus familiares. É un relato que nos ensina a ver o valor
das pequenas cousas que temos e que non valoramos. Foi un relato moi bonito e
que me encantou moitísimo.
O seguinte relato
é "só por ahí". O relato vai dun rapaz que pensando escapar dos seus pais,
escapouse e os seus pais estiveron moi preocupados por el pensando
que lle pasara algo malo. Eu penso que o relato nos trata de inculcar como ás
veces nós por ser cabezudos e non pensamos nas consecuencias. O Relato de
"vostedes serán felices" nos ensina a que algunhas persoas menten para que outros
sexan felices. O Relato "Carmiña" é moi gracioso e gustoume, fala da historia de
Carmiña unha muller moi guapa e O’lis, os cales tiñan relacións.
O relato "Mister
&Iron Maiden" foi o que menos me gustou porque non entendo nada de fútbol e
non entendín o relato. O relato do "inmenso Camposanto da Habana" é acerca dun
home que traballa nun cemiterio na Habana e que emigrou cara alí, aquí podemos
darnos de conta por que a xente emigraba á América e como a describían cando
volvían. O relato da moza do pantalón de pirata nos recorda de como ás veces as cousas non saen
como nós queremos, como nos facemos ilusións e ao final non acontece o que ten
que acontecer. Trata de dous homes que teñen que cargarse a outro, estes dous
homes non se coñecen, cando de repente aparece por alí unha moza nunha bici cun
pantalón de pirata.
O relato de
conga, conga gustoume porque é moi divertido. Trata dun pallaso que vai a unha
festa e ten que lidar cun neno moi desastroso, este neno é moi difícil de
tratar e o pallaso termina por darlle a rébancha de verdade que é interesante. Nas cousas, todo fala e é un
relato moi interesante, trata dunha parella onde a muller esta farta de todo
que pasa ata que as cousas comezan a falar e todo empeza a ter sentido, eu
penso que oxalá as cousas non falen quedan mellor caladas.
O relato de
debuxos animados trata de dous amantes que fan debuxos pero os seus personaxes
son rivais ten moita graza porque o amor sempre vence fronte a rivalidade iso é
o que nos ensina o relato, aínda que moitas non é o certo. O seguinte relato
tamén foi dos que máis me gustou é unha flor branca para os morcegos, trata dun
policía que encontra a unha velliña e esta lle fala do seu fillo, o poli lévaa
para a casa e dáse de conta de que o seu fillo é un convicto pero aínda asi o
poli lle axuda a reencontrase co seu fillo. Nos axuda a pensar un pouco sobre
como os malos sentimentos poden cambiar.
A luz da Yoko é
un relato onde un neno esta moi viciado a un programa de TV onde aparece un
can chamado Yoko. Un dia os seus pais
múdanse de casa e o neno ten medo de que no lugar onde van non poida ver o seu
programa, o neno cando chega sinte medo na noite pero non quere ir para a cama
dos seus pais senón que se poñe a ver TV porque se sinte mellor así. Hai
familias onde non existe o amor paternal onde os nenos séntense mellor coa TV
que coa súa familia.
O ultimo relato
que lin foi a cegada sabedoría co tempo. É un relato con moito significado. Un
home conta a súa relación cunha muller e que fracasou pola vergonza. Nos ensina
que todos deixamos pasar as cousas boas co tempo. Moitas veces non queremos
arriscarnos porque pensamos que imos fracasar, e somos covardes pensando niso.
Neste libro aprendes
moitísimas cousas acerca da vida, cousas que son verdadeiras e que aprendes co
tempo, a min fáltanme moitas cousas por aprender e espero seguir aprendendo
aínda que sexa moi duro aprender cousas.
1 comentario:
foi un libro que me gustou, porque tiña algún relato que xa coñecía.Pareceume un libro entretido e interesante.Eu recoméndoo para todas as idades porque na miña opinión é un libro que lle pode gustar a todas as persoas que o lean.
Publicar un comentario