A man dos paíños

Comentario de Rocío Fernández Cuíña


A man dos paíños
Manuel Rivas
Xerais

É certo que non foi un dos libros máis sinxelos de ler xa que nalgún momento foime preciso reler a mesma folla outra vez, e os cambios de tema ou as introducións dunha escena noutra facían que á hora da lectura pois non fora simple pero non por iso me deixou de gustar. Costoume un pouco coller o fío da historia ó principio pero unha vez comprendido pareceume interesante. É un libro que trata temas moi de aquí, moi nosos, como son a emigración ás Américas, os homes que se escondían para non teren que ir á Guerra, o condicionamento polas ideas de cadaquén, os naufraxios, o mar...

O que me gustou tamén foi a tatuaxe dos paíños e  o significado que ten, tanto o que lle dixo á nai de que nalgún sitio tiñan que pousar como a identificación que se lle da coa perda da irmá, de como se lle foi da man. Houbese escollido outra opción para o final de Castro, pero probablemente se non fose este non se coñecería a historia da tatuaxe nin tan sequera del mesmo xa que ás veces a quen máis cres coñecer resulta que no fondo é un completo descoñecido porque o certo é que ninguén sabe máis de ti que o que deixas ver.

Non é un dos meus libros preferidos pero si que me gustou e me parece recomendable, ten detalles dos que se pode dicir que lle dan algo especial á simboloxía do libro.