Comentario de Jesica Álvarez


A praia dos afogados
Domingo Villar
Galaxia

A historia que narra o libro gústame moito, pois a min as historias de investigacións, asasinatos, detectives... son as que máis me interesan e as que máis me enganchan cando leo.
Unha das cousas que máis me gustou ao ler o libro foi o xeito que ten Domingo Villar de contar a historia, de describir os lugares e as personaxes. Dálle un gran realismo, dala dos lugares e defíneos con todo detalle, coma se todo estivese pasando agora e de verdade. Para min é unha desas historias que comezas lendo e grazas ao ben que está contada, narrada e descrita, podes maxinar todo tal e como é. Non che fai falta ver unha película do libro porque a fuches maxinando os sitios nos que transcorre a historia.
O libro ademais é interesante, a intriga que o escrito lle dá coa investigación de Xusto Castelo, do que pasou co capitán do "Xerelo", cal foi a causa das mortes... Todo comeza cando atopan o corpo de Xusto Castelo afogado na ría de Vigo, na praia de Panxón. Entretíñame lendo e quería seguir porque pretendía chegar rápido ao final e poder saber o desenlace de todos os misterios que se van presentando ao longo da historia.
Eu pensaba que o asasino fora Ario, pero pronto descubrín que tiña que ser outro.
Un bo detalle foi o da pintada na barca do home afogado para así falar dun posible suicidio, aínda que pronto se soubo que se trataba dun asasinato.
Así como recoñezo que o libro gustoume moito, está moi entretido e está moi ben contada a historia, tamén hai que dicir que nalgunhas partes pareceume moi repetivo e pesado. Sobre todo cando Leo Caldas se pon a pensar e a reflexionar en voz alta, saca o cartaz, observa as probas, pensa nas diferentes posibilidades... iso foi pesado porque o facía moitas veces.