Comentario de Raquel Rodríguez Vázquez
Diario de Ana Frank
Kalandraka
Este libro gustoume moito pois achegoume unha información diferente sobre a Segunda Guerra Mundial: o día a día duns xudeus agochados para salvar a vida. Foi unha obra que me emocionou e que me fai preguntar sobre que clase de persoa era esa rapaza que, sen percatarse, escribiu algo tan magnífico e importante.
O que conta no seu diario é unha historia que conmove a calquera, algo que se me antolla insoportable: vivir con outra familia, encerrados nun faiado, sen poder falar, pasar fame... E aínda así, eran unha familia privilexiada pois os xudeus que non estaban agochados eran levados a campos de concentración.
É un libro diferente, pois normalmente teñen o testemuño da persoa que vence e aquí conta a historia do perdedor. Unha historia que me conmoveu desde o primeiro momento, cando tiveron que saír da casa a escondidas, con toda a roupa encima para non chamar a atención. Pero máis emotiva é a historia de Henk e Miep, dúas persoas que arriscan a súa vida por salvar a dos demais.
E ao mesmo tempo a rapaza vai medrando e vai desenvolvendo sentimentos cara a Peter.
A parte negativa do libro é que en ocasións resultou monótono e aburrido, sobro todo os días que conta o que come, cea, os cartos que gastan en cada comida... pero, claro, é un diario dunha rapaza encerrada nun faiado sen contacto co exterior, agás unha radio.
Un libro que hai que ler.
O que conta no seu diario é unha historia que conmove a calquera, algo que se me antolla insoportable: vivir con outra familia, encerrados nun faiado, sen poder falar, pasar fame... E aínda así, eran unha familia privilexiada pois os xudeus que non estaban agochados eran levados a campos de concentración.
É un libro diferente, pois normalmente teñen o testemuño da persoa que vence e aquí conta a historia do perdedor. Unha historia que me conmoveu desde o primeiro momento, cando tiveron que saír da casa a escondidas, con toda a roupa encima para non chamar a atención. Pero máis emotiva é a historia de Henk e Miep, dúas persoas que arriscan a súa vida por salvar a dos demais.
E ao mesmo tempo a rapaza vai medrando e vai desenvolvendo sentimentos cara a Peter.
A parte negativa do libro é que en ocasións resultou monótono e aburrido, sobro todo os días que conta o que come, cea, os cartos que gastan en cada comida... pero, claro, é un diario dunha rapaza encerrada nun faiado sen contacto co exterior, agás unha radio.
Un libro que hai que ler.
Sen comentarios
Publicar un comentario