Comentarios de Sara Vallo Munín
Diario de Ana Frank
Kalandraka
Ana Frank, de certo xeito, recordoume a min mesma no sentido de que sempre se preocupa máis polas pequenas pelexas da casa, que polo que está a pasar fóra. Dáse conta de que ás veces é inútil contestar, e cala, aínda levando a razón.
A súa vida é cada día menos normal. Os alemáns están a invadir Holanda, a patria da protagonista, e cada día é máis perigoso vivir alí.
Decide crear unha amiga imaxinaria pola falta dunha amiga real. Cóntalle as súas vivencias, a vida cotiá na Casa de Atrás. Parécelle inxusto rir no medio de tanta infelicididade. Pouco a pouco vai madurando e percatándose do perigo no que viven.
Moitas veces oíra falar deste libro e pensaba nel como algo diferente, non sei, máis cruel. É o diario dunha nena de trece anos. Os campos de concentración só se nomearon unha vez, e eu crin que ía desenvolverse neles.
O libro gustoume moito, pero ás veces é un pouco repetitivo. Unha das cousas que máis me impresionou é a vida aparentemente normal que levan na Casa de Atrás. E destacaría como os pais tentan impoñer as súas ideas aos seus fillos.
A súa vida é cada día menos normal. Os alemáns están a invadir Holanda, a patria da protagonista, e cada día é máis perigoso vivir alí.
Decide crear unha amiga imaxinaria pola falta dunha amiga real. Cóntalle as súas vivencias, a vida cotiá na Casa de Atrás. Parécelle inxusto rir no medio de tanta infelicididade. Pouco a pouco vai madurando e percatándose do perigo no que viven.
Moitas veces oíra falar deste libro e pensaba nel como algo diferente, non sei, máis cruel. É o diario dunha nena de trece anos. Os campos de concentración só se nomearon unha vez, e eu crin que ía desenvolverse neles.
O libro gustoume moito, pero ás veces é un pouco repetitivo. Unha das cousas que máis me impresionou é a vida aparentemente normal que levan na Casa de Atrás. E destacaría como os pais tentan impoñer as súas ideas aos seus fillos.
Sen comentarios
Publicar un comentario