O inferno de Marta

Comentarios de Laura Carballo Mato

O inferno de Marta
Pasquall Alapont
Xerais

Acabo de comezar o libro e xa teño ganas de lelo enteiro. Por agora non fala de nada estraño, fala dos típicos pais preocupados pola súa filla e o seu benestar. Esta vive lonxe e acaba de pasar o mal trago da separación do mozo. Agora coñece a outro.

"Marta percibiu que sen mudar nada, todo mudara". Esta frase gústame xa qeu expresa que aínda que fora os lugares non cambian, xa nada sería igual.
Odio a actitude deste rapaz protagonista, o xeito de tratala, de humillala. E ela é quen de perdoalo!
"Estaba cega, tiña medo de que a felicidade que tanto lle custara acadar se lle escapase das mans coma a auga dun funil". Con esta frase dime todo: só quere a felicidade por riba de todo. De todo?
É incrible o cegos que podemos estar por amor. Nunca pensei que unha persoa se poida pechar de tal xeito aos consellos dos demais, a acepar o que eles ven e un non quere ver. Marta prefire perder ás súas amigas antes que a quen a maltrata. Pero despois logra entender que non o coñecía.
Por sorte, todo remata ben. Recoméndoo a todo o mundo, xa que reflicte a sociedade de hoxe en día, a situación que viven moitas mulleres. Dáme vergoña, noxo, carraxe... que sucedan estas cousas.