Reflexións de Eva García Bibián
Diario de Ana Frank
Kalandraka
16-10-07
Incrible? Quizais é esta a palabra para describir o que lin nestas follas.
Incredulidade? Quizais é esta a palabra para describir o que sentín.
Paréceme incrible que haxa xente á que non lle importe pisotear aos demais. Parécem
e incrible como esas familias toman o seu destino, a súa vida nova forzada, invisible; como invisibles son esoutras xentes maltratadas e mortas, humilladas ata seren destrozadas.
Paso as páxinas e sigo a me preguntar, ¿por que? Por que a esta xente? Por que todo este sufrimento?
E non hai resposta.
19-10-07
Inmadura, quizais: pequena, pode ser; infantil, non o creo; simplemente, rapaza.
Como podo dicir o que sinto sen nomeala? Ana. Sería eu tan forte ou tan feble nas súas condicións? Eu creo que é moi valente. Non son quen de maxinarme vivindo así.
E a súa nai... como non vai fallar de cando en vez? Confeso que tamén a comprendo.
Aprendo moito coa lectura deste libro. É un moi bo libro
26-10-07
Abráime a madurez, a sinceridade. As persoas que non teñen reparos en expresar os seus sentimentos son dignas de admiración. Canton non o facemos?
31-10-07
"O amor. Que é o amor? Creo que non pode expresarse con palabras. O amor é comprender unha persoa, querela, compartir con ela felicidade e desgraza. E co tempo tamén forma parte del o amor físico, cando se compartiu, deuse e recibiuse, e non importa se se está casado ou se é para ter un fillo ou non, non ten importancia, ¡o que importa é ter alguén ao teu lado para o resto da vida que te comprende e que non tes que compartir con ninguén!" Estas liñas son para min pura tenrura, parece que ata dá esperanza saber que hai xente que ama sen reparos, que disfruta do amor, en calquera circunstancia.
O que me estraña é que vivindo nesas circunstancias se poida seguir tendo tanta fe, tanta ilusión, tanta esperanza. Dáme ata medo o final, porque cada liña que leo na que existe esa esperanza, temo que ao final non servirá de nada.
29-11-07
Remateino. O libro gustoume, metinme na pel da rapaza e creo que eu nunca sería tan forte. Con el aprendín a que debo interiorizar e analizarme a min mesma, analizar á xente que me rodea. non me sorprende o final, estaba case segura del.
Recoméndollo a todo o mundo, posto que nel non hai fronteiras de idades, ideoloxías..
e incrible como esas familias toman o seu destino, a súa vida nova forzada, invisible; como invisibles son esoutras xentes maltratadas e mortas, humilladas ata seren destrozadas.Paso as páxinas e sigo a me preguntar, ¿por que? Por que a esta xente? Por que todo este sufrimento?
E non hai resposta.
19-10-07
Inmadura, quizais: pequena, pode ser; infantil, non o creo; simplemente, rapaza.
Como podo dicir o que sinto sen nomeala? Ana. Sería eu tan forte ou tan feble nas súas condicións? Eu creo que é moi valente. Non son quen de maxinarme vivindo así.
E a súa nai... como non vai fallar de cando en vez? Confeso que tamén a comprendo.
Aprendo moito coa lectura deste libro. É un moi bo libro
26-10-07
Abráime a madurez, a sinceridade. As persoas que non teñen reparos en expresar os seus sentimentos son dignas de admiración. Canton non o facemos?
31-10-07
"O amor. Que é o amor? Creo que non pode expresarse con palabras. O amor é comprender unha persoa, querela, compartir con ela felicidade e desgraza. E co tempo tamén forma parte del o amor físico, cando se compartiu, deuse e recibiuse, e non importa se se está casado ou se é para ter un fillo ou non, non ten importancia, ¡o que importa é ter alguén ao teu lado para o resto da vida que te comprende e que non tes que compartir con ninguén!" Estas liñas son para min pura tenrura, parece que ata dá esperanza saber que hai xente que ama sen reparos, que disfruta do amor, en calquera circunstancia.
O que me estraña é que vivindo nesas circunstancias se poida seguir tendo tanta fe, tanta ilusión, tanta esperanza. Dáme ata medo o final, porque cada liña que leo na que existe esa esperanza, temo que ao final non servirá de nada.
29-11-07
Remateino. O libro gustoume, metinme na pel da rapaza e creo que eu nunca sería tan forte. Con el aprendín a que debo interiorizar e analizarme a min mesma, analizar á xente que me rodea. non me sorprende o final, estaba case segura del.
Recoméndollo a todo o mundo, posto que nel non hai fronteiras de idades, ideoloxías..
Sen comentarios
Publicar un comentario