O club da calceta

Libreta e comentarios sobre este libro de Eva García Bibián:

O club da calceta.
María Reimóndez
Editorial Xerais

Día 11-10-07. Capítulos 1-3, pax 13-121

Dende fóra os problemas das demais persoas parecen totalmente alleos a nós, completamente diferentes, pero ao final tod@s loitamos polos mesmos intereses: UNHA VIDA MELLOR.

Ata o de agora só levo lido tres historias:
- Matilde: unha muller sometida por un home que a trata como a unha escrava, humillada pola sociedade por ser gorda, unha persoa que loita por conseguir sobrepoñerse a esta situación.
Realmente todo é un reto. E ogallá que a súa fortaleza lle sirva de exemplo a moitas persoas.
- Anxos: unha gran muller que no canto de quedar cos brazos cruzados loit por lograr a nosa liberdade, e demostrarlle ao mundo que somos útiles e valentes.

Pero eu penso que aínda que non lle berremos ao mundo o que somos capaces de facer, xa sería un gran adianto crelo nós. Paréceme realmente incrible que nalgunha época nos desen feito crer que somos inútiles, que non valemos para nada.

E da súa relación de parella o único que saco en claro é que é preferible estar soa antes ca estar con alguén que non che guste.

-Rebeca: unha "barbie" de medidas perfectas á que tod@s tratan como unha boneca sen setimentos.

Non podo entender como hai mulleres que no canto de sentirse humilladas cando un home mira para elas soamente polo que teñen e non polo que son, non se percatan de que as tratan como obxectos. Falamos de mentalidade dos homes pero se queremos que a deles cambie deberiamos empezar por cambiar a nosa.

Si, paréceme moi ben o pensamento feminista pero coido que hai cousas que non se fan para marxinar ás mulleres, senón por costume e ás que lles damos demasiada importancia, será porque queremos cobrar no presente o que o pasado nunha nos deu.

Día 12-10-07. Capítulo 4-6, páx 121-243

-Elvira: nela pódese aprezar a mente retrógrada que nos invadía noutros tempos, esa mentalidade que parece mentira que aínda teña moita xente. Faime lembrar que aínda que os pensamentos doutras persoas e os nosos sexan completamente diferente debemos respectalos porque é moi duro que te forcen a pensar, sentir e actuar. Debemos defender os nosos pensamentos.
- Luz: historia dunha vida chea de prostitución na que é moi duro sobrevivir.

A xente pouco madura, ou máis ben a xente que non sabe nin que esa palabra existe, pensa que prostituírse é divertido, que esa xento faino porque quere, que é algo moi doado ben remunerado. Asocian "prostitución=diversión"; o que eles non saben é que non é só ter que aturar a catro babosos aos que lles tes que facer o che piden, senón que aínda poden pegar, descargar as súas frustracións con eles. E isto divertido? Para quen o é?
- Fernanda: condeada toda a vida á discriminación , cando sae da marxinación comprende que o "home perfecto" non existe.

Si é certo que malia todo sabemos defendernos sós pero se alguén se acerca a ti e che dá o cariño e as forzas para seguir adianto, iso... iso non hai xeito humano de pagalo.

Admiro ás persoas como Fernanda e tamén a esas persoas que axudan á xente coma ela a percorrer o camiño (un camiño tan difícil) ata a felicidade.

Día 14-10-07. Capítulo 7, páx 243-fin

Non sei como describir as emocións que este libro causou en min, non se me ocorren as palabras axeitadas, coido que non existen as palabras perfectas. Ningunha das palabras que poida escribir arestora se comparan cos sentimentos que un libro pode causar nunha persoa.

Eu son das que opino que un bo libro é aquel que agocha moitos sentimentos e do que cada persoa saca os seus propios.

É neste preciso instante cando podo dicir que confío máis en min mesma ca nunca; parece incrible o que un libro pode facer nunha persoa.