Este libro de Carlos Negro, a quen tiven a sorte de coñecer o ano pasado nun obradoiro, ten dunha chea de versos con moita gasolina, testosterona e alcohol que sinala unha ruta suicida, un libro de versos sen final feliz, porque a euforia convértese neste caso en morte.
Ensínanos como a mocidade tan inconsciente só pensa na velocidade, sen reflexionar a onde vai a parar e onde os consellos dos máis maiores caen en sacos rotos e como a vida pode acabar nunha estrada por un mozo inconsciente dos perigos da irresponsabilidade ao volante.
Persoalmente pareceume unha boa maneira aínda que algo forte de concienciar ás novas xeracións de que non todo se basea nun momento de adrenalina, que moitas veces a valentía sálenos cara de máis e a escoitar as recomendacións, sempre polo noso ben, aínda que a veces nos soen pesadas e repetitivas. E en como un momento de euforia pode acabar en dor e desgraza non só para nós mesmos senón para todas as persoas importantes na nosa vida.
Sen comentarios
Publicar un comentario