A neta do señor Linh

Comentario de Ana Santalla Garrido

 

A neta do señor Linh
Philippe Claudel
Rinoceronte

 

A primeira impresión que me deu este libro foi a dunha realidade moi clara e moi habitual do século XIX, a emigración, pero neste caso, algo que non é habitual, os emigrantes (protagonistas) non son os que sempre imaxinamos cando falamos da emigración, non son os homes de familia; senón que é un avó que se ve obrigado a marchar do seu país por mor das guerras internas, pero sobre todo para protexer a súa neta Sang Diu, xa que toda a súa familia morrera e quedara sepultada baixo a terra da súa aldea.

Este libro amósame o esforzo -o amor inconmensurable- que fai un avó pola súa neta, ese esforzo de enfrontarse a un novo país, a unha nova xente, todo o que ten que sufrir ese home e moitos outros por mor da sociedade. Colle un barco, as poucas pertenzas que lle quedan e marcha. Chega ao país e tense que adaptar ao cheiro, ao clima, os costumes e sobre todo a xente tan distante e fría que habita nesoutro lugar, ten que aprender a vivir nun apartamento pequeno e escuchumizado, cunha familia nova e maleducada, que tan só lle dá de comer, pero aínda que haxa xente fría e lerchana tamén existe xente amable, coma o amigo que o acompaña todos os días naquel banco enfronte ao parque. 

Outra lección que me deu este libro foi a capacidade de poder falar con alguén sen tan sequera saber o seu idioma, pero aprendín que o idioma mais importante non é o da lingua senón o dos xestos e o dos sentimentos; como o ancián se enfronta a ter que vivir nun “cárcere”, por mor da súa idade, aprender a escapar de alí polos sentimentos que lle atan á súa neta e ao seu amigo, a ser ceibo, ademais de  como se lle fai imprescindible a compaña do novo amigo...; pero ao final todo se acaba nun segundo, todo polo que loitaches, todo polo que sufriches.

Aínda que para min este foi un desenlace feliz debido a que o noso protagonista marchou daquel país e daquela terra sabendo que a súa  real e pequeniña “boneca” quedaría nas mellores mans, nesas mans grosas pero á vez delicadas, nas dun home que verdadeiramente podería ser transparente, nas do seu amigo gordo e con cheiro a menta, nas do señor Bark.