Un cesto de mazás

Comentario de Cristina Costela


Un cesto de mazás
Montse Fajardo

“Un cesto de mazás” de Montse Fajardo é un libro no que se reconstrúen dezaseis biografías, ofrecendo testemuños, algúns xa coñecidos, outros ignorados ata o de agora, onde non é difícil que a emoción asolague a lectura. Grazas a esta escritora recupéranse episodios de violencia,  de sufrimento,  de agochos, de represión e medo, entre outros.

Houbo historias que me conmoveron moito, e que me transmitiron unha gran tristeza. Como por exemplo a de Levaron o fiscornio, unha historia na que se conta que Manolo estivo agochado durante tres anos, algo que sorprende é que ten que ser moi duro. Aínda así el demostra unha gran valentía ao facelo e  finalmente ao  entregarse. O que máis me conmoveu e o que máis me sorprendeu é que Susa non deixase saír ao seu fillo da casa, nin a xogar cos amigos, nin a ir á escola, por medo a que dixese que vira un home na corte.

Todas as historias do libro son deste tipo, é dicir, de xente humilde que saen do anonimato ao que os condenou o esquecemento que impuxo o fascismo. Pero no libro, non só aparecen reflexadas estes anónimos, senón tamén as súas familias, as persoas que quedaron e que seguen tendo gravado o terror coma unha tatuaxe sen tinta.

Un cesto de mazas é un libro fácil de ler, pero que che transmite moita tristeza e sobre todo sufrimento, eu non me podo imaxinar como se chegaban a facer tales cousas.

Esta novela recoméndolla a todo o mundo xa que coñeces moito sobre a Guerra Civil e as atrocidades desta.