Comentario de Cristina Costela Seara
Dos días escuros é un libro cheo
de poemas descritivos da situación da muller fronte á violencia de xénero e as
fases que sofre, no cal a aurora fixo que pórse na pel desta mulleres fose moi
doado. É un libro que transmite dor e medo ao maltratador.
Os versos falan das vítimas de
violencia de xénero e o seu día a día nesa repleta escuridade onde semella que
a luz non vai volver ser posible.
O poema que máis me gustou foi o
que fala sobre o primeiro golpe, que di que é o que máis marca, pero que a
cousa non queda aí, senón que detrás dese primeiro golpe veñen moitos máis.
Todos os versos do poema transmitíronme moita tristura e soidade, e é un libro
no cal estamos ante a vítima, e con ela debemos berrar que non vai suceder
nunca máis.
Libros coma este fanme
reflexionar e pensar como pode existir xente que sexa feliz pegándolles ás
mulleres e desfrute véndoas sufrir. E nós como persoas debemos poñerlle fin a
estas situacións, porque hoxe non somos vítimas pero nun futuro podemos selo.
Penso que este tipo de libros son
os que debería ler todo o mundo, para poñerse na pel das vítimas e saber polo
que pasan ao lado das súas parellas, que supostamente as queren, pero non fan
máis que berrarlles e pegarlles. Deste xeito, seremos quen de identificar este
tipo de situacións e sobre todo nós, as mulleres, non deixar que nos fagan
pasar por iso.
Sen comentarios
Publicar un comentario