Comentario de Noelia GarcíaO diario violeta de Carlota
Gemma Lienas
Galaxia
Este libro pareceume incrible, totalmente
real, a verdade é que me gustou moito.
Ás veces cun simple obxecto, como foi o diario que lle regalou a avoa a Carlota, pódense facer grandes cousas, aínda que ao principio parecía un simple diario rosa cunha mancha violeta, fixo recapacitar a moitas persoas sobre a sociedade de hoxe en día.
Grazas a outra avoa de Carlota que lle dixo que debería facer un diario sobre as accións da violencia de xénero que ocorren hoxe en dia.
E así o fixo, axudada por toda a súa familia e persoas cercanas, recapacitaron e fóronse dando conta de todas as accións machistas e de violencia de xénero que ocorren no mundo en que vivimos.
Cada persoa, a súa amiga, os seus tíos, os seus compañeiros, grazas as gafas violetas déronse conta da violencia de xénero e machismo que estaban a sufrir sin darse conta.
As veces cando oimos falar de violencia de xénero ou machismo, sempre pensamos que iso pasa lonxe de nos e que aquí iso non pasa, pero eu creo que pensamos iso porque xa estamos acostumados desde pequenos a iso, edúcannos así.
Pero se nos paramos a pensar e a analizar como fixo Carlota, darémonos conta das cousas.
Ás veces cun simple obxecto, como foi o diario que lle regalou a avoa a Carlota, pódense facer grandes cousas, aínda que ao principio parecía un simple diario rosa cunha mancha violeta, fixo recapacitar a moitas persoas sobre a sociedade de hoxe en día.
Grazas a outra avoa de Carlota que lle dixo que debería facer un diario sobre as accións da violencia de xénero que ocorren hoxe en dia.
E así o fixo, axudada por toda a súa familia e persoas cercanas, recapacitaron e fóronse dando conta de todas as accións machistas e de violencia de xénero que ocorren no mundo en que vivimos.
Cada persoa, a súa amiga, os seus tíos, os seus compañeiros, grazas as gafas violetas déronse conta da violencia de xénero e machismo que estaban a sufrir sin darse conta.
As veces cando oimos falar de violencia de xénero ou machismo, sempre pensamos que iso pasa lonxe de nos e que aquí iso non pasa, pero eu creo que pensamos iso porque xa estamos acostumados desde pequenos a iso, edúcannos así.
Pero se nos paramos a pensar e a analizar como fixo Carlota, darémonos conta das cousas.
Sen comentarios
Publicar un comentario