O neno do pixama a raias

Comentario de Cristina Costela Seara


O neno do pixama a raias
John Boyne
Faktoría K

“O Neno do Pixama a Raias” de John Boyne é un libro que trata dun tema tan doloroso como o Holocausto nazi.

Este libro encantoume, aínda que tratara dun tema tan forte como pode ser unha guerra,  contada dende o punto de vista inocente de Bruno. 

 Hai que destacar sobre todo a inocencia de Bruno,  un neno de 9 anos, que, dun día para outro, muda de Berlín a Auchviz. El non quere marchar, porque senón non poderá volver a ver aos seus tres mellores amigos e non entende porque a súa vida se pon “patas arriba” en tan só uns días. Tampouco se percata de todo o  que está ocorrendo ao seu arredor. Non entende por que a tan só uns metros da súa casa hai unha gran alambrada e detrás dela hai moita xente, vestida da mesma forma, cun pixama a raias. Non entende por que eses homes son considerados basura e eles, non. Mentres que, ao redor da súa casa non hai ningúen. Polo que un día decide explorar e coñece a Shmuel, un neno da mesma idade ca el, que vive ao outro lado da alambrada simplemente porque é xudeu. Dende ese día Bruno e Shmuel encontranse no mesmo sitio todas as tardes, e falan sobre como é a súa vida, onde viven...

Ao contrario de Bruno, Shmuel, sí que sabe todo o que lle está ocorrendo, e o por que de vivir ao outro lado da alambrada.

Este libro enganchoume dende a primeira páxina que comecei a ler, metinme de cheo na historia, e fíxome sentir como se eu estivese alí, vivindo o mesmo ca Bruno, sobre todo cara a metade do libro. Fíxome reflexionar moito sobre aquela época na que vivía Bruno e a pouca liberdade de pensamento e crenzas que existía, ademais de que a amizade non entende de cultura, razas, crenzas, condicións de vida, é dicir, a amizade non ten fronteiras.

Na miña opinión é un libro moi intenso que che fai sentir moitas emocións e adentrarse na época nazi.

 O final sorprendeume. Non mo esperaba, esperaba un final feliz para Bruno e Shmuel. Un final no que a amizade salvase aos dous amigos, aínda que con este final danlle unha boa lección ao pai de Bruno, que todos os días, debido a súa superioridade e poder, mandaba matar a grandes grupos de persoas cada día, incluíndo nenos.

         Neste caso o autor deixou un final aberto, pero aínda así o lector sabe o que vai pasar.

Recoméndollo ás persoas que queiran pasar un bo tempo a carón de Bruno.