Este libro non está na lista dos meus libros favoritos xa que non reúne todas
as características que a min me gustan e o feito de que non me apaixone
demasiado ler tamén ten algo que ver. Aínda así, non é un libro que me
disgustase nin moito menos. Que estea escrito en teatro é algo bo debido a que
facilita a lectura.
Gústame a maneira na que Suso de Toro enlaza a avaricia dos
personaxes e a familia xa que o fai dunha maneira que ata pode resultar un
tanto humorística facendo que a historia sexa máis levadeira no canto de ser
aburrida. Mesturar traxedia e humor non é algo que pareza doado e este autor
faino moi ben.
A medida que vas lendo, unha folla pide a outra e así ata que rematas e ves
que ao final, todos acaban ... A vella Rosa, si que é certo que é unha
boa persoa pero a vingativa non hai quen lle gañe. O momento que máis me gustou
foi cando se meteu no corpo da pobre e inocente Rosiña para vingarse dos seus
sobriños.
Sen dúbida recomendaría este libro a calquera porque é unha boa
maneira de pasar un rato agradable e mesmo botar algunha que outra risa coas
aventuras de Rosa e os seus sobriños.

Sen comentarios
Publicar un comentario