Os Dous de Sempre

Comentario de Alberto García Fernández

Os Dous de Sempre
Castalao
Galaxia 

   Este libro pareceume moi bonito e entretido, xa oíira falar del e hai tempo que tiña ganas de lelo.

  Cóntanos a historia de dous amigos galegos: Pedriño, que come o que lle poñan diante, e Rañolas, un rapaz eivado das pernas que anda en crequenas. Conforme van medrando vanse separando, e o narrador conta como lle vai a cada un deles. Pedro non serve para traballar e Rañolas percorre medio mundo e aprende moitas cousas, entre elas o oficio de reloxeiro.

   Ao final os dous reencóntranse e viven no mesmo lugar durante os  últimos anos.

   Houbo partes que me gustaron moito, o final sorprendeume, non o esperaba e decepcionoume un pouco. O que máis me gustou foi como o autor describe a viaxe de Pedro a América. Pedro volve máis pobre do que foi e a súa sogra bérralle máis que de costume.  Eu estudara que moita xente que emigrara a América volvera pobre e que a minoría volveran con cartos ou ricos, pero neste caso cheguei a pensar que Pedro sería afortunado e voltaría rico.

   O libro en si está ben, paseino ben lendo e acabeino en tres días. Xa me dixeran que o final era o mellor, e imaxinárao doutra forma, por iso me decepcionou. Polo demais está moi ben e recoméndollo a calquera.