Memorias dun neno labrego

Comentario de Aroa Espiña

Memorias dun neno labrego
Xosé Neira Vilas
Ed. do Castro

Este libro gustoume, hai moitas palabras que me soan de oírllas aos meus avós e fíxome graza.

Dábame un pouco de pena mentres lía polo pobres que din que eran pero ten outras cousas boas como por exemplo un capítulo que me gustou moito: "O meu amigo".
O primeiro capítulo para min é o mellor.
Ten un texo que di: "Teño pensamentos que non lle podo contar a ninguén. Algúns non me entenderían e outros chamaríanme tolo. Por iso escribo. E despois durmo como unha pedra. Quedo desafogado, libre, coma se me quitase de enriba un bocoi." Neste texto vinme reflectida, en certo modo.
Gustoume