Mércores de cinza

Comentario de Cristina Ares Carballude


Mércores de cinza
Miguel Anxo Murado
Galaxia

A verdade é que comecei a ler o libro como por obrigación, sen ganas ningunhas de poñerme a lelo. O seu título así en si, non me entusiasmaba moito. Comecei con ganas de que terminase xa, pensando que era unha novela coma outra calquera ata que me der conta de que estaba composta por varios relatos, que para nada espertaron en min ese afán por seguir lendo por querer saber máis e máis; non era capaz de sentirme dentro da historia como acotío me pasa. Sinceramente, había tempo que un libro non me decepcionaba tanto. Creo que me tivese gustado se o lese hai dous ou tres anos.