Comentarios de Noelia Souto Rozados
Diario de Ana Frank
Kalandraka
Páxinas 1-28
A verdade: non sei moi ben como empezar a contar o que me produciu este pequeno fragmento que lin. Para comezar, non entendín o que contaba de que á xente se lle asign
ou unhas iniciais calquera. Non sei por que hai persoas que non queren rebelar a súa identidade. É un acto de covardía?
Xa centrándome na historia, síntome identificada con Ana nalgúns aspectos; encólleseme o corazón cando describe a súa amizade con Hello; non sei se poderá seguilo vendo agora que marchan a vivir a un lugar que me é imposíbel de maxinar. Alucino coas prohibicións ás que estabas sometidos os xudeus; que importa a relixión se somos todos PERSOAS? Que significa que deban levar a estrela de David?
Páxinas 28-128
Conta como é o día a día dunha persoa escondida. Describe todo: as discusións familiares, o ambiente, as bombas, o medo... todo o que facían para non seren descubertos. Creo que as discusións son inevitables nesas condicións de vida: conviven con outra familia nun espazo pequeno.
Páxinas 128-195
Teño que recoñecer que ata agora o libro non me entusiasmaba demasiado pero esta parte gustoume moito. As reflexións que Ana fai sobre a vida, como en dous anos foi madurando e foi cambiando o seu xeito de pensar. Ás veces non somos o que parecemos... finximos no noso comportamento. Quero destacar a maneira na que fala da súa nai. Creo que todos algunha vez experimentamos ese sentimento de odio cara ás nosas nais. "Que é o amor? O amor é comprender unha persoa, querela, compartir con ela felicidade e desgraza". Si, iso é o amor.
Páxinas 195-311
Agora que coñezo como remata esta historia decepcioneime un pouco, aínda que non me sorprendeu. Estas últimas reflexións sobre ela mesma, iso de ser dúas persoas diferentes nunha soa, creo que nos pasa a todos nalgún momento.
Algunhas veces o libro resúltame aburrido e repetitivo, nas discusións ou cando fala da guerra. Pero é interesante comprobar como Ana foi madurando nestes dous anos de diario. Gustoume a súa reflexión sobre a valentía das mulleres: soldados que combaten cada día para sobrevivir.
O libro gustoume pero menos do que Gracia aseguraba.
ou unhas iniciais calquera. Non sei por que hai persoas que non queren rebelar a súa identidade. É un acto de covardía?Xa centrándome na historia, síntome identificada con Ana nalgúns aspectos; encólleseme o corazón cando describe a súa amizade con Hello; non sei se poderá seguilo vendo agora que marchan a vivir a un lugar que me é imposíbel de maxinar. Alucino coas prohibicións ás que estabas sometidos os xudeus; que importa a relixión se somos todos PERSOAS? Que significa que deban levar a estrela de David?
Páxinas 28-128
Conta como é o día a día dunha persoa escondida. Describe todo: as discusións familiares, o ambiente, as bombas, o medo... todo o que facían para non seren descubertos. Creo que as discusións son inevitables nesas condicións de vida: conviven con outra familia nun espazo pequeno.
Páxinas 128-195
Teño que recoñecer que ata agora o libro non me entusiasmaba demasiado pero esta parte gustoume moito. As reflexións que Ana fai sobre a vida, como en dous anos foi madurando e foi cambiando o seu xeito de pensar. Ás veces non somos o que parecemos... finximos no noso comportamento. Quero destacar a maneira na que fala da súa nai. Creo que todos algunha vez experimentamos ese sentimento de odio cara ás nosas nais. "Que é o amor? O amor é comprender unha persoa, querela, compartir con ela felicidade e desgraza". Si, iso é o amor.
Páxinas 195-311
Agora que coñezo como remata esta historia decepcioneime un pouco, aínda que non me sorprendeu. Estas últimas reflexións sobre ela mesma, iso de ser dúas persoas diferentes nunha soa, creo que nos pasa a todos nalgún momento.
Algunhas veces o libro resúltame aburrido e repetitivo, nas discusións ou cando fala da guerra. Pero é interesante comprobar como Ana foi madurando nestes dous anos de diario. Gustoume a súa reflexión sobre a valentía das mulleres: soldados que combaten cada día para sobrevivir.
O libro gustoume pero menos do que Gracia aseguraba.
Sen comentarios
Publicar un comentario