Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Miriam González Castro

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

Opino que o de planificar un casamento sen amor é un disparate, polo que entendo perfectamente a actitude de Manny. Non me gustaría estar no seu lugar. Por iso, creo que non valoramos o que temos. O libro gustoume e foi bastante fácil de ler, cousa que non me adoita suceder en galego.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Ana Cristina Des Pérez


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

O libro pareceume bastante aburrido. O único que me resultou interesante foi cando Manny foxe da voda e decide vivir a súa vida.
Teño que admitir que é un libro moi realista que reflicte a diferenza de clases que hai na India e como se vive neses lugares.
É excesivamente descritivo, con informacións innecesarias. Creo que non é bo nin malo, pode gustar ou non, pero eu non o recomendaría.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Jennifer Mosquera Sanmartín.

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

O libro pareceume interesante. Nel trátanse temas moi diversos, como as diferentes culturas, o racismo e o machismo que predomina nestas...
Creo que deberíamos ler máis libros deste estilo, xa que nos fai ter conciencia do que ocorre ao noso arredor.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Alba Fernández Caderno

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

O libro gustoume bastante, o tema dos casorios amañados é moi interesante e o punto de vista do libro de como o pai de Manny se aproveita da relixión punxabi, o que fai que Manny considere que a culpa é da relixión, cando en realidade é de seus pais, que o tratan coma se fose un obxecto, unha propiedade privada deles, e que pensan que propinándolle malleiras e facéndolle chantaxe emocional van conseguir introducirlle a súa forma de pensar.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Carmen González Varela

Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

O libro gustoume bastante. É interesante porque trata un tema importante da actualidade, dun xeito que non aburre porque está contado por un rapaz da nosa idade e podémonos identificar con el nalgunhas ocasións, aínda que por motivos culturais sexamos tan diferentes. Creo que ao contalo desde o seu punto de vista podemos comprender mellor a historia e poñernos no seu lugar.

Un casoiro ben mal amañado

Comentario de Ainara García Doval


Un casoiro ben mal amañado
Bali Rai
Sotelo Blanco

A historia que se narra neste libro gustoume sobre todo porque tenta reflectir as ideas dun rapaz que se rebela contra a forma de vida que seus pais lle pretenden impoñer, e el decide optar por un futuro no que poida tomar as súas propias decisións, a pesar de que isto lle depare a xenreira e o odio de toda a sáu familia.
Na historia preséntanse tanto os pais coma os seus irmáns coma uns fanáticos da cultura e da tradición punxabis. Dentro destas ideas, caracterízanse tamén por teren pensamentos racistas, fascistas e desprezativos cara a outras culturas; por viviren nunha sociedade retrógrada que defende o papel inferior da muller, a hipocrisía dos seus membros (xa que acusan as persoas doutras razas de sern a orixe dos problemas sociais, mentre que dentro da súa cultura abárcase dende a prostitución e as drogas ata a infidelidade nalgúns matrimonios) e o emprego da violencia contra so propios membros dunha mesma familia co pretexto de difundir disciplina.
Tamén se presentan cunha mentalidade primitiva e retrógrada, -por exemplo, defendendo a continuacións da existencia dunha sociedade de castas, na que se trata con inferioridade aos membros de castas máis baixas; a distinción e separación de homes e mulleres en todas as tarefas da vida cotiá; a prohibición de mencionar temas tabú coma o sexo; a valoración sobre todo de cousas materiais que teñen algúns dos individuos de maior idade; a maneira superficial de ver as cousas e de se preocuparen das opinións alleas...-.
Unhas das cousas que máis de gustou da historia é que a pesar das chantaxes emocionais que levaba a cabo a súa nai, Majit ao final acaba por se decidir a levar as rendas do seu propio futuro, aínda que para isto vaia quedar apartado da súa familia para sempre, posto que tome as decisións que tome -sexan axeitadas ou non- polo menos será el mesmo quen asuma a responsabilidade dos seus actos.